Blogs

Category Archives: Blog/News

Τα Τρίκαλα Κορινθίας είναι ο Παράδεισος των παιδιών

By

Δημοσιογραφική πρόσκληση του νεοσύστατου Trikala Korinthias Network. Για τριήμερη απόδραση στα Τρίκαλα Κορινθίας. Δεν ξέρεις αν θα πας. Δεν έχεις πού ν’ αφήσεις τα παιδιά, ποιον να χρεώσεις για babysitting. “Τα παιδιά, επιβάλλονται!”, σου λένε. “Ο τόπος είναι πλασμένος για παιδιά”.

Ετοιμάζεις βαλίτσες μέσα σε “γιούπι” ζητωκραυγές και χαμόγελα παιδικά: “Τέλεια, μαμά! Θα πάμε εκδρομή και θα περάσουμε τέλεια!”. Ανάβεις τη μηχανή του αυτοκινήτου. Στη διαδρομή προσεύχεσαι να μην ακούσεις “Πότε θα φτάσουμε μαμά;”, “Βαρέθηκα, μαμά”. “Κουράστηκα, μαμά”. Η διαδρομή της μιάμισης ώρας από Αθήνα δεν σηκώνει γκρίνιες, ούτε παραπονεμένες ατάκες. Λίγο πριν φτάσεις ονειρεύεσαι τον ξενώνα που θα σας φιλοξενήσει. Στο όνειρο αυτό τον αντικρίζεις “κρυμμένο” σ’ ένα “μυστικό” σημείο, ελεύθερο από πολυκοσμία, αποκλεισμένο από κοινοτοπία. Ένα μυστικό μονοπάτι που θα οδηγήσει εσένα και κυρίως τα παιδιά σου στην καρδιά της φύσης, στο μικρό σπίτι στο λιβάδι που σαν παιδί τόσο λαχταρούσες να δεις από
κοντά. Φτάνεις. Παρκάρεις. “Ξυπνάς” και ως δια μαγείας το όνειρο σου γίνεται πραγματικότητα. Μια γλυκύτατη γυναίκα, η κυρία Μαίρη Φιαμέγκου, σε υποδέχεται με τη φράση “πασμίνες να σας δώσω γιατί θα μου κρυώσετε!” για να σε οδηγήσει στη συνέχεια στο μοναδικό ξενώνα με την ονομασία “Τρικάλων Μούσες”, στο μικρό σπίτι στο λιβάδι που λαχταρούσες από παιδί.

Τα παιδιά φωνάζουν: “Κοίτα μαμά, έχει τεράστιο κήπο! Και κυδωνιές! Και μηλιές! Και μπορούμε να τρέχουμε όλη μέρα και να παίζουμε μπάλα και κυνηγητό και κρυφτό! Και να μείνουμε για πάντα εδώ. Έλα, μαμά, σε παρακαλούμε! Να μείνουμε για πάντα εδώ…”. Κι εσύ θέλεις να μείνεις για πάντα εδώ. Να χαζεύεις από το υπνοδωμάτιο την απέραντη θέα με το τζάκι αναμμένο και την τηλεόραση κλειστή.

Να ξαπλώνεις την κούρασή σου σε υπέρδιπλα κρεβάτια , να τη “βουτάς” στο τζακούζι, να την “πετάς” στους αναπαυτικούς καναπέδες με τα μεταξωτά ριχτάρια και τις μεγάλες μαξιλάρες και να σκέφτεσαι ότι κάποιες φορές το μεράκι των ανθρώπων είναι ικανό να ταυτίσει την πολυτέλεια με την απλότητα, το όνειρο με την πραγματικότητα, το άπιαστο με το εφικτό. Η κυρία Μαίρη δεν σε αφήνει. Θέλει να σου δείξει τις ομορφιές του τόπου της, να σε ταξιδέψει εκεί που κανείς δεν γνωρίζει, να κάνει τα παιδιά χαρούμενα, πιο πολύ, όσο δεν μπορείς να φανταστείς.


Πηγαίνετε παρέα για φαγητό στην παραδοσιακή ταβέρνα «Στου Δεκλερή». Γουρουνοπούλες, χειροποίητες πίτες, ψητά-λουκούμια και χύμα κρασί παρελαύνουν από μπροστά σου σ’ έναν οργασμό γεύσεων.
Τα παιδιά βουτάνε δάχτυλα σε σάλτσες, τσακώνονται για την τελευταία “ωραιότερη τηγανιτή πατάτα που έφαγα ποτέ”, θέλουν κι άλλο γεμιστό λουκάνικο, περισσότερα “τέλεια μπιφτεκάκια”. Το τζάκι αναμμένο, το ποτό στο υπέροχο “Αλφαβητάριο” επιβεβλημένο, το κορμί ακούραστο, η ματιά γεμάτη. “Να ξυπνήσουμε νωρίς μαμά, γιατί η κυρία Μαίρη μας είπε ότι έχει πρωινό με δικές της μαρμελάδες, δικά της αυγά και δικά της παξιμάδια…”

 Πελοποννησιακά Μετέωρα, baby lift και ελβετική Δόξα

Ξημερώνει. Κατευθύνεσαι το Χιονοδρομικό Κέντρο Ζήρειας. Χαζεύεις την πίστα των αρχάριων, το baby lift και τα παιδικά snowmobiles κι ακούς τα παιδιά να παρακαλούν για λίγο χιόνι. “Θα έρθουμε ξανά”. Το υπόσχεσαι με το χέρι στην καρδιά καθώς γνωρίζεις ότι το εν λόγω χιονοδρομικό κέντρο είναι ιδανικό για αρχάριους και οικογένειες με παιδιά που θέλουν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη χιονοδρομία. Η φωνή της Μαίρης σε προ(σ)καλεί στο επόμενο σημείο που μαγεύει μικρές και μεγάλες ματιές, την Παναγία του Βράχου στον Κάτω Ταρσό Κορινθίας. Φτάνεις και με την ανάσα κομμένη και αναλογίζεσαι πόσο μαγικά ακόμη μέρη μπορεί να κρύβει αυτή η περιοχή. Μπροστά σου, μία συστάδα κάθετων βράχων, σχεδόν λείων, με κάθετες ακόνιστες σχισμές, δίπλα σου ποταμάκια, ρυάκια, “βροχή” που πέφτει ακόμη κι από τις κορυφές των βράχων. Την προσοχή των παιδιών αποσπά τώρα μία μεγάλη σχισμή στα βράχια, μια “είσοδος” σπηλαίου, εκεί όπου είναι χτισμένο το εκκλησάκι της Παναγίας
του Βράχου. Ανεβαίνουμε, μπαίνουμε στο εσωτερικό, δεν μιλάει κανείς. Μπροστά σε τέτοια μαγεία είσαι ανίκανος να μιλήσεις…

Η Μαίρη αφηγείται αργότερα στα παιδιά την ιστορία αυτής της καλά κρυμμένης στα βράχια εκκλησίας και τα μικρά την ακούνε με το στόμα ανοιχτό και τη ματιά ορθάνοιχτη: “Κατά την παράδοση, το εκκλησάκι της Παναγίας στον βράχο του Ταρσού, ιδρύθηκε ως εκπλήρωση τάματος από κάποια Ταρσινή γυναίκα, η οποία σώθηκε ως εκ θαύματος κατά την άλωση του Βυζαντινού Ταρσού από τον Μωάμεθ Β’ το 1458.  Ως γνωστόν, ο Μωάμεθ Β’ πολιόρκησε το κάστρο του Ταρσού και ανάγκασε τους πολιορκημένους να παραδοθούν. Από αυτούς που παραδόθηκαν, πολλούς τους φόνευσε, άλλοι συνελήφθηκαν αιχμάλωτοι και κάποιοι κατόρθωσαν να σωθούν. Από τις γυναίκες, άλλες τις πήραν μαζί τους σκλάβες και άλλες τις γκρέμισαν στο βράχο του Ταρσού (κατά άλλους, μερικές γυναίκες του Ταρσού πήδηξαν μόνες τους από τον βράχο για να μη γίνουν σκλάβες των Τούρκων), εκεί που είναι σήμερα η εκκλησία της Παναγίας. Μια νεαρή μητέρα με το μωρό στην αγκαλιά της ικέτευε να λυπηθούν το παιδί της.
Οι Τούρκοι όμως δε συγκινήθηκαν και την έριξαν από το βράχο μαζί με το μωρό. Εκείνη όμως, επικαλέστηκε τη βοήθεια της Παναγίας: «Παναγία μου, σώσε μας!» και ω του θαύματος, η γυναίκα βρέθηκε στη βάση του κάθετου βράχου στα 100 μέτρα σώα και αβλαβής. Από ευγνωμοσύνη για τη σωτηρία της η γυναίκα αυτή διαμόρφωσε τη σχισμή του βράχου σε ναό, βάζοντας κάποιες εικόνες…”

Κατεβαίνουνε. Τα παιδιά πεινάνε. Η Μαίρη τους λέει να κάνουν λίγο υπομονή μέχρι τη Λίμνη Δόξα. Εκεί όπου θα κάνουμε και πικ νικ, και ποδήλατο και μπάνιο _ αν είμαστε πολύ τολμηροί. Φτάνουμε. Στρώνουμε καλαθάκια με ψωμί, τυρί και ελιές πάνω σε καρό τραπεζομάντιλα, κάνουμε ποδήλατο, παίζουμε κυνηγητό, χανόμαστε μέσα στην ομορφιά της φύσης, ξαναβρισκόμαστε στο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας ένα χώρο που πρέπει να επισκεφθούν όλα τα παιδιά! Εκεί, όπου μικρά κορμάκια ανεβαίνουν σε βάρκα (!) για να δουν από κοντά φυτά και ψάρια του υγροβιότοπου _ όπως φαίνονται στην τομή της λίμνης στον εσωτερικό χώρο του Μουσείου Περιβάλλοντος _ ενώ οι ψηφιακές αναπαραστάσεις του Μουσείου ζωντανεύουν στα μάτια τους πώς οι άνθρωποι ζούσαν σε αρμονία με τη φύση, για χιλιάδες χρόνια, γύρω από τη Λίμνη Στυμφαλία.

Νυχτώνει. Τη σκυτάλη παίρνει τώρα η κορινθιακή γαστρονομία, μία στάση στο απίθανο bar “900 meters” κι ένα, δύο, τρία ποτήρια από το μαγικό νέκταρ-κρασί με την επωνυμία “Μελίπνοον”. Χρώμα κόκκινο ρουμπινί, νότες βαρελιού, σύνθετο άρωμα μαρμελάδας βύσσινου και βατόμουρου, με ελαφριές νότες μπαχαρικών, στόμα μαλακό, γεμάτο με ευχάριστη γλυκιά επίγευση, ένα κρασί που επιβάλλεται να δοκιμάσεις πριν την πιο γλυκιά “καληνύχτα”…

Άλογα, παιχνίδι και “στην υγειά μας”

Ξημερώνει ξανά. Τώρα, κατηφορίζουμε στα Κάτω Τρίκαλα εκεί όπου στο ράντσο “θα κάνουμε μία ώρα ιππασία μαμά!”. Οι μικροί αναβάτες “βολτάρουν” περήφανοι στη φύση, κι ύστερα παίζουν μπάσκετ και ποδόσφαιρο, κάνουν μονόζυγο, κούνια και ατέλειωτες βόλτες, ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι όσο ποτέ. Επόμενη και τελευταία στάση το Οινοποιείο στη Νεμέα όπου μικροί και μεγάλοι απολαμβάνουμε μια σύντομη περιήγηση στον αμπελώνα, στους χώρους παραγωγής, εμφιάλωσης και παλαίωσης και φυσικά ένα ποτήρι καλό κρασί. Η Μαίρη δεν θέλει να φύγουμε. Ούτε κι εμείς. Θέλουμε να επιστρέψουμε ξανά στο “μικρό της σπίτι στο λιβάδι”, να φάμε για ακόμη μια φορά τις μαρμελάδες της, να γευτούμε κοκκινιστό αρνάκι και τσιγαριστά χόρτα με τυρί από τα χεράκια της, να τρέξουμε, να παίξουμε, να αναπνεύσουμε μακριά από την τρέλα και το άγχος της πόλης. Δεν το μπορούμε. Το σχολείο, η δουλειά, οι υποχρεώσεις μας κυνηγούν, ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να “πιάσει” την υπόσχεση που αφήσαμε πίσω μας πριν την αναχώρησή μας: “Εδώ, σε όλα αυτά τα μέρη, θα επιστρέψουμε ξανά και ξανά με οδηγό μας την ευτυχία των παιδιών…”

Ιnfo: www.trikalakorinthiasnetwork.gr 

Δύο στολίδια στα Τρίκαλα Κορινθίας!

By

Δύο ξενώνες που κάνουν τη διαφορά

Από ένα ταξίδι, στην καρδιά του χειμώνα, αναζητάς πολλά. Κάποια από αυτά μοιάζουν υπαγορευμένα από τη φαντασία: Ένας ξενώνας, σαν παραμύθι, χαμένος μέσα στη φύση. Ένα δωμάτιο από πέτρα, με ξύλο στα ταβάνια και τζάκι αναμμένο. Κασκόλ, γάντια, μπότες και πασμίνες. Σάουνα, χαμάμ και χαλαρωτικό μασάζ. Κι ύστερα, gourmet γεύσεις μαγειρεμένες στο καζάνι της παράδοσης. Κι ένα καλό κρασί, κι ένα σπιτικό λικέρ. Και μια οικοδέσποινα γεμάτη απροσποίητα χαμόγελα και έμφυτη φιλοξενία. Εμείς τα συναντήσαμε. Στα Τρίκαλα Κορινθίας. Σε δύο μαγικούς ξενώνες. Εκεί, όπου θα επιστρέφουμε κάθε χειμώνα. Ξανά και ξανά…

Archontiko Fiamegou Boutique Hotel&Spa
Είμαστε μεγάλη παρέα. Δεκαπέντε μεγάλοι και δέκα παιδιά. Μας περιμένει στην πόρτα μ’ ένα “Καλώς ήρθατε” κι ένα παρατεταμένο “Ελάτε να κάτσετε γρήγορα δίπλα στο τζάκι να σας κεράσω λικέρ”. Αυτή είναι η πρώτη επαφή με την Μαρία Φιαμέγκου, την “ψυχή” του αρχοντικού Φιαμέγκου που βρίσκεται στα Μεσαία Τρίκαλα Κορινθίας. Τρίβουμε παλάμες δίπλα στη φωτιά, τα παιδιά δεν θέλουν ζέστη, θέλουν “να τρέξουμε στον κήπο, μαμά. Να παίξουμε κρυφτό και κυνηγητό! Αφήστε μας επιτέλους ελεύθερους!”. Το κάνουμε. Ιερή αίσθηση η απόλυτη ελευθερία ακόμη κι αν διαρκεί ένα σαββατοκύριακο.

trikala9
trikala10
trikala11
trikala12
trikala13

Χαζεύουμε τον χώρο. Μοιάζει δικός μας. Είναι δικός μας. Μία μεγάλη σάλα διακοσμημένη με μεράκι, “ποτισμένη” με γούστο. Μία μεγάλη μπάρα για τους μπαμπάδες, άνετοι καναπέδες για εμάς, μαξιλάρες, λουλούδια, αναμμένα κεριά, χαμηλός φωτισμός, απαλή μουσική. Η Μαίρη κάθεται δίπλα μας. Μας συστήνει τις καλύτερες ταβέρνες και τις μαγικότερες εκδρομές εκεί κοντά. Κάποιες γυναίκες από από την παρέα τρυπώνουν σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο κασκόλ, γάντια, πασμίνες, “αγκαλιές” του χειμώνα. Χαζεύουν, προβάρουν, αγοράζουν, θαυμάζουν: “Κοίτα, πόσο ωραία πράγματα έχει. Μεγάλο πράγμα το καλό γούστο…”. Άλλες, ανεβαίνουν για λίγο στα δωμάτια για ν’ αφήσουν τα πράγματα. Τα δωμάτια στο Αρχοντικό Φιαμέγκου μοιάζουν κουκλίστικα. Είναι κουκλίστικα. Κάποιες τρίτες, φορούν μπουρνούζια και κατεβαίνουν στον ισόγειο χώρο του αρχοντικού για σάουνα, χαμάμ κι ένα χαλαρωτικό μασάζ. Η Μαίρη επαναλαμβάνει: “Εδώ θέλω να αισθάνεστε σαν στο σπίτι σας!”. Αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας. Δεν έχουμε όρεξη να βγούμε. Εδώ θα κάτσουμε για φαγητό. Σ’ ένα τεράστιο ξύλινο τραπέζι, κι ακόμη ένα για τα παιδιά, που παίζουν ακόμη ελεύθερα στον μεγάλο κήπο. Το τραπέζι στρώνεται. Με λευκά τραπεζομάντιλα και υπέροχα σερβίτσια, με κανάτες γεμάτες κρασί και πιατέλες που ξεχειλίζουν νοστιμιά. “Σήμερα έχει και ζωντανή μουσική. Κιθάρα και παλιές αγαπημένες μελωδίες”, μας λέει η Μαίρη. Το “σπιτικό” μας τώρα γεμίζει νότες. Και χαρούμενα παιδιά που χορεύουν ελεύθερα ανάμεσα σε γέλια και χειροκροτήματα. Είναι αργά. Κανείς δεν νυστάζει. Πάμε για ύπνο, η μέρα αύριο θα είναι μεγάλη…

Μούσες Τρικάλων Art Suites
Φιλιά, καληνύχτες, “μαμά να μείνουμε λίγο ακόμη” σε μάτια γλαρωμένα. Κάποιοι παραμένουν για ύπνο στο αρχοντικό, κάποιοι άλλοι ακολουθούμε την Μαίρη στο δεύτερο δημιούργημά της που ακούει στο όνομα “Μούσες Τρικάλων Art Suites”. Ένα συγκρότημα πέντε ανεξάρτητων πέτρινων κατοικιών που αγναντεύει τον Κορινθιακό και τις κορυφές της Ζήρειας. Η καθεμιά, Μούσα της, έχει το δικό της όνομα και το δικό της στυλ. Όλες τους διαθέτουν τζάκι, πουπουλένια παπλώματα και μοναδική διακόσμηση: “Κοίτα μαμά, έχει και τζακούζι! Και ξύλινη σκάλα που σε βγάζει σε άλλο δωμάτιο. Εμείς θα κοιμηθούμε πάνω! Μαμά, κοίτα και τον κήπο! Είναι τεράστιος. Αύριο, να μείνουμε εδώ να παίξουμε! Ο κήπος αυτός είναι όλος δικός μας!”

trikala3
trikala4
trikala5
trikala6
trikala7
trikala8

Ξημερώνει. Τα παιδιά δεν θέλουν να πάμε αλλού, “εδώ είναι τέλεια σου λέω!”. Κατεβαίνουμε για πρωϊνό στο Αρχοντικό Φιαμέγκου: “Μην βιάζεστε”, μας λέει η Μαίρη. “Εδώ το πρωινό μπορεί και περιμένει”. Τα παιδιά, πάλι δεν μπορούν! Σπιτικές μαρμελάδες, χωριάτικο ψωμί, φρέσκα τηγανιτά αυγά, φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκάλι κι ό,τι τραβάει η ψυχή τους “παρελαύνει” μέσα σε πιάτα κι ανάμεσα σ’ επιφωνήματα θαυμασμού. Ακόμη ένας καφές στην καταπράσινη όαση με τις λεμονιές και τις πορτοκαλιές. Καλάθια γεμάτα πορτοκάλια και λεμόνια στα πόδια μας: “Πριν φύγετε για Αθήνα να πάρετε αυτά τα φρούτα! Έχουν άλλη μυρωδιά, άλλη γεύση… Και να ξανάρθετε τα Χριστούγεννα όλοι μαζί με τα παιδιά! Να παίξουμε χιονοπόλεμο, να κάνουμε σκι και να κάτσουμε όλοι μαζί στο τζάκι λέγοντας ιστορίες”. Ένα μεγάλο παρατεταμένο “ναι” κατακλύζει το χώρο. Ένα μεγάλο παρατεταμένο ναι “φτιαγμένο” από παιδικές φωνές. Μπορεί να το αρνηθεί κανείς;

Info:
1. Archontiko Fiamegou Boutique Hotel&Spa
2. Μούσες Τρικάλων Art Suites

ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

By

Αποδράστε στα Τρίκαλα Κορινθίας μέσα από μια μαγευτική διαδρομή στην Ορεινή Κορινθία. Λίγο μετά το Ξυλόκαστρο, με κατεύθυνση προς Πάτρα ο δρόμος στρίβει αριστερά και ακολουθώντας τις ενδείξεις κατευθυνόμαστε στα Τρίκαλα, 24 χλμ από Ξυλόκαστρο. Στη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη συνοικία των Τρικάλων, συναντάμε διάφορα χωριουδάκια, όπως η Ρίζα, το Ρέθι καθώς και η Πελλήνη, και το Δενδρό αναλόγως πια διαδρομή θα ακολουθήσετε… Τα Τρίκαλα Κορινθίας αποτελούνται από τρεις συνοικίες, τα Κάτω Συνοικία, Μεσαία Συνοικία και Ανω Συνοικία και είναι το μεγαλύτερο χωριό στην ανατολική πλευρά της Ζήρειας. Βρίσκονται σε υψόμετρο 900 μ., 1000 μ. και 1100 μ. αντιστοίχως και είναι ένα απ’ τα παλαιότερα ορεινά παραθεριστικά κέντρα. Τα Τρίκαλα χτίστηκαν στη θέση του αρχαίου Μύσαιου, το 10ο αιώνα, από τους πεδινούς, που κυνηγημένοι από επιδρομείς, ανέβηκαν και έκτισαν χωριά σε όμορφο και υγιεινό τόπο.

Τα Τρίκαλα υπήρξαν πατρίδα των Νοταραίων, ισχυρών προεστών της Κορινθίας. Τα αξιοθέατα είναι πολλά και σημαντικά. Ξεκινώντας από τα Κάτω Τρίκαλα, ο επισκέπτης μπορεί να δει τον εντυπωσιακό ναό του Αγ. Δημητρίου, του 1697, με τις εξπρεσιονιστικού τύπου τοιχογραφίες. Στα Μεσαία Τρίκαλα, μπορεί να συνεχίσει με την επίσκεψη στη Μονή της Παναγίας, χτισμένη γύρω στο 1700, από το μητροπολίτη Κορίνθου Γρηγόριο Νοταρά. Στα Ανω Τρίκαλα σώζονται πολλά πετρόκτιστα αρχοντικά και εκκλησίες του 16ου – 18ου αιώνα, που ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί, όπως το αρχοντικό των Νοταράδων και ο περίφημος ναός του Αγ. Νικολάου με τις αξιόλογες τοιχογραφίες από το 10ο αιώνα.

ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΖΗΡΕΙΑΣ

By

Το Αθλητικό-Χιονοδρομικό Κέντρο Ζήρειας βρίσκεται 10 χιλιόμετρα από τα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας και είναι σημείο αναφοράς για τις ορεινές δραστηριότητες και όχι μόνο. Διαθέτει μια πίστα αρχαρίων (baby lift), πίστα με συρόμενο αναβατήρα πιατάκι 700μ, snowmobiles, έλκηθρα για τους πιο μικρούς και ένα οργανωμένο σαλέ με θέα το οροπέδιο της Ζήρειας.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ

By

1. Διαλέξτε παπούτσια που να ταιριάζουν με όσο το δυνατόν περισσότερα ρούχα. 2. Μην κάνετε το λάθος και δεν έχετε πακετάρει έστω ένα λεπτό τζάκετ, (έχουμε αναφέρει συνδιασμούς για ζακέτες σε αντίστοιχο άρθρο). 3.Τοποθετείτε πάντα τα σαμπουάν και όλα τα υγρά μέσα σε σακούλες που βρίσκονται μέσα στο νεσεσέρ. 4. Μην τσιγκουνεύεστε τα εσώρουχα και τα T-shirts. Ποτέ δεν ξέρετε τι μπορεί να συμβεί. 5. Αφήστε λίγο χώρο στην βαλίτσα σας γιατί κάτι θα πάρετε απο εκεί. 6. Τα ρούχα που θα πάρετε μαζί σας φροντίστε να ταιριάζουν όλα με… όλα! Έτσι το σίγουρο είναι ότι θα φορέσετε όλα τα ρούχα και κανένα δεν θα τσαλακωθεί άδικα 7. Αποφύγετε τα τζιν όσο άνετα κι’ αν είναι… Ή τουλάχιστον περιορίστε τα! Πιάνουν πολύ χώρο και είναι βαριά… Υπάρχουν πολλές άλλες επιλογές για να ξεχωρίσετε στιλιστικά (τα παντελόνια chino έχουμε αναφέρει σε άλλο άρθρο την αποτελεσματικότητα τους!) ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ: -Φορτιστής κινητού ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟ -iPαd-κάμερα -φωτογραφική μηχανή -Οδοντόβουρτσα -Φάρμακα, προφυλακτικά κ.τ.λ. -Βιβλίο, στυλό, περιοδικά για να περνάει πιο ευχάριστα η ώρα. -Γυαλιά ηλίου -Πετσέτα προσώπου -Δίπλωμα αυτοκινήτου/μηχανής. Tips: Ένας τρόπος να πακετάρουμε τα παντελόνια είναι να τα τυλίγουμε σαν μεζούρες. Έτσι γλιτώνουμε χώρο στη βαλίτσα.

ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΣΚΙ Ή SNOWBOARD;

By

Λέγοντας σκι συνήθως εννοούμε το σκι κατάβασης που είναι και το πιο διαδεδομένο στην Ελλάδα. Υπάρχουν επίσης το ορειβατικό σκι, το cross country ski κ.α. Τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μεγάλη άνθηση και το snowboard. Φυσικά για τις μεγαλύτερες ηλικίες αρκετά διαδεδομένη είναι και η χειμερινή ορειβασία. Το σκι κατάβασης είναι ιδανικό για να ξεκινήσουν τα παιδιά. Αυτό που όμως είναι πρωτίστως απαραίτητο είναι η εξοικείωση τους με το χειμερινό περιβάλλον. Η πρότασή μου λοιπόν είναι οι γονείς να ξεκινήσουν από την ηλικία των τριών να ανεβάζουν τα παιδιά σε κάποιο χιονοδρομικό κέντρο για να παίξουν με το χιόνι. Η πρώτη επαφή με το κρύο δεν είναι πρόβλημα καθώς οι μικροί ξετρελαίνονται τόσο με το χιονοπόλεμο που παραβλέπουν ότι άλλο τους ενοχλεί. Σίγουρα σε αυτή την ηλικία δε μπορούν να ενταχθούν σε γκρουπ εκμάθησης αλλά πρέπει να ασχοληθεί κάποιος προπονητής με κάθε παιδί. Οπότε όταν ένα παιδί «χορτάσει» με το χιονοπόλεμο μπορεί να κάνει μερικά πρώτα γλιστρήματα με σκι. Μια ώρα μάθημα, 2-3 φορές σε μια σεζόν είναι αρκετά. Ακολουθώντας τα παραπάνω σε ηλικία 6 χρονών είναι έτοιμο το παιδί να παρακολουθήσει κανονικά μαθήματα. Και πιστέψτε με είναι από τα πιο συναρπαστικά αθλήματα για τα παιδιά!

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ

By

Τα Τρίκαλα Κορινθίας αποτελούνται από τρεις συνοικίες, τα Κάτω, Μεσαία και Ανω και είναι το μεγαλύτερο χωριό στην ανατολική πλευρά της Ζήρειας. Βρίσκονται σε υψόμετρο 900 μ., 1000 μ. και 1100 μ. αντιστοίχως και είναι ένα απ’ τα παλαιότερα ορεινά παραθεριστικά κέντρα. Τα Τρίκαλα χτίστηκαν στη θέση του αρχαίου Μύσαιου, το 10ο αιώνα, από τους πεδινούς, που κυνηγημένοι από επιδρομείς, ανέβηκαν και έκτισαν χωριά σε όμορφο και υγιεινό τόπο. Τα Τρίκαλα υπήρξαν πατρίδα των Νοταραίων, ισχυρών προεστών της Κορινθίας. Ξεκινώντας από τα Κάτω Τρίκαλα, στο κέντρο του χωριού ο επισκέπτης αντικρίζει την υπέροχη πετρόκτιστη πλατεία με τα δύο υπερ-αιωνόβια πλατάνια που σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές ταβέρνες και τα καφέ συνθέτουν ένα εξαιρετικά μοναδικό σκηνικό στα 900μ. υψόμετρο. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει κάθε λογής συνταγές στις ταβέρνες του χωριού φτιαγμένες με μεράκι από τις μαγείρισσες των καταστημάτων. Η φιλοξενία, κυρίαρχο στοιχείο στους ξενώνες του χωριού, είναι εξαιρετική και σε κάνει να νιώθεις σαν στο σπίτι σου, σε περιβάλλον παραδοσιακό και ζεστό. Εξερευνώντας το χωριό μπορείς να δεις τον εντυπωσιακό ναό του Αγ. Δημητρίου, του 1697, με τις εξπρεσιονιστικού τύπου τοιχογραφίες καθώς και να απολαύσεις τη θέα στο βουνό αλλά και στη θάλασσα γαληνεύοντας ψυχή και σώμα. Τα Μεσαία Τρίκαλα είναι ένας οικισμός που διατηρεί το τοπικό παραδοσιακό στοιχείο σε συνδυασμό με νέα κτίσματα φτιαγμένα με μεράκι, από πέτρα και ξύλο. Εκεί έχει δημιουργηθεί μια ιδιαίτερα μεγάλη υποδομή σε ξενώνες, ξενοδοχεία, ταβέρνες και καφέ που δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να απολαύσει κάθε λογής τοπικά παραδοσιακά φαγητά και να ξεκουραστεί στους υπέροχους ξενώνες του χωριού. Απολαμβάνοντας το μαγευτικό τοπίο μπορεί να συνεχίσει με την επίσκεψή του στη Μονή της Παναγίας, χτισμένη γύρω στο 1700, από το μητροπολίτη Κορίνθου Γρηγόριο Γ’ Νοταρά και να περιηγηθεί στη Ζήρεια και τα ορειβατικά περιπατητικά μονοπάτια. Στα Ανω Τρίκαλα σώζονται πολλά πετρόκτιστα αρχοντικά και εκκλησίες του 16ου – 18ου αιώνα, που ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί, όπως ο περίφημος ναός του Αγ. Νικολάου με τις αξιόλογες τοιχογραφίες από το 10ο αιώνα, το Αρχοντικό των Νοταράδων και το σπίτι γεννήσεως του Αγίου Γερασίμου. Βγαίνοντας από τα Ανω Τρίκαλα, ο δρόμος οδηγεί στο ιστορικό μοναστήρι του Αγ. Βλασίου, χτισμένο γύρω στο 1400 στον τόπο που βρέθηκε κοντά η θαυματουργή εικόνα του. Από την αυλή του, θα αντικρίσετε τη μαγευτική θέα της Κορινθίας, που «κόβει» κυριολεκτικά την ανάσα! Η τουριστική υποδομή τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ και ο επισκέπτης μπορεί να βρει παραδοσιακούς ξενώνες και να απολαύσει τις παραδοσιακές συνταγές στις ταβέρνες του χωριού. Η Ζήρεια ή Κυλλήνη, υψόμετρο 2.376 μ. είναι το βουνό της Κορινθίας. Απ’ το χωριό υπάρχει άσφαλτος που ανηφορίζει Ψηλότερα στο βου­νό της Ζήρειας, όπου μπορεί κανείς να επισκεφθεί το μοναστήρι του Αγίου Βλασίου. Οι ορεινές διαδρομές είναι πολύ όμορφες και έχουν να δώσουν πολλά, στο γρήγορο ταξιδιώ­τη των εθνικών δικτύων. Εδώ ο δρόμος καθώς ελίσσεται ανηφορίζοντας, επιβάλλει τη διαφορετική του προσέγγιση στον ίδιο το χώρο. Όσο πιο αργά, τόσο πιο καλά! Ανηφορίζοντας στις πλαγιές της Ζήρειας (αρχ. Κυλλήνη), μπορεί κανείς να γευτεί τις φυσικές ομορφιές του βουνού. Οι οικισμοί γύρω από τη Ζήρεια είναι στενά δεμένοι με το ορεινό ανάγλυφο. Απέναντι απ’ τα Τρίκαλα είναι το χωριό Μάννα (Μάρκασι), κε­φαλοχώρι της πλευράς αυτής, με εντυπωσιακά όμορφα σπίτια. Απ’ αυτά τα δυο χωριά, τα Τρίκαλα και τη Μάνα, ανέβαιναν στις πλαγιές της Ζήρειας τα παλιότερα χρόνια οι ξυλοκόποι και έσκιζαν με νεροπρίονα τα βουνοκυπάρισσα που είχαν κόψει το καλοκαίρι στη χαράδρα της Φλαμπουρίτσας. Μια διαφορετική διαδρομή είναι από το χωριό Μάνα, που δρόμος οδηγεί ανατολικά στις πλαγιές του βουνού Μικρή Ζήρεια, βγαίνει στο οροπέδιο ισιώματα και πέφτει στο χωριό Κεφαλάρι, έχοντας στα δεξιά τις κορφές της.